Took a while

Dames, heren, geïnteresseerden,

Ondertussen zit ik al zo’n 7 weken in dit prachtige land en op een paar foto’s na heb ik nog niet veel van me laten horen, vandaar dit bericht. Ik zal bij het begin beginnen, maar het wel kort proberen te houden..

Na aankomst op het vliegveld in Wellington stond Tom me met zijn oude vertrouwde Herman op te wachten. Met deze gouwe ouwe Honda Odyssey (1997) zijn we direct naar onze thuisbasis Palmerston North (ook wel Palmy genaamd) gereden. Hier troffen we een nogal smerig huisje aan bij een Indiaanse man en Tom vertelde trots dat dat ons onderkomen voor de komende weken zou worden. Voorbeeldje: nadat ik een fijne kakkerlak op de muur had gespot en onze vriend de huisbaas hiermee confronteerde, zei hij dat hij blij was dat het maar een kakkerlak was en geen enge slang of schorpioen zoals ze in zijn home-country wel hebben. Hij sloeg hem wel even dood voor me, al was dat niet zozeer mijn punt. Afijn, het voordeel is dat het verreweg het goedkoopst is van alle opties die we hadden en we leven nog steeds..

Van alle activiteiten die we hebben gedaan zijn de kanotocht op de Wanganui rivier met Tom, Nannet en Loes, het beklimmen van de Mount Taranaki en de hike tocht langs Lake Waikaramoana met Tom toch wel de mooiste weekenden tot nu toe. Daarnaast hebben we afgelopen weekend een mountainbiketocht gedaan door de bergen nabij Lake Taupo en hebben we de week daarvoor de stad Napier bezocht én de grootste broedplek op het vaste land gezien van Jan van Gents.

Uiteraard hebben we ons ook in de stad Palmy zelf laten zien gedurende de afgelopen weken en ook hebben we getuige mogen zijn van een heus diergeneeskunde feestje! Dit feestje was van korte duur, want de aanwezigen waren binnen een uur helemaal van de kaart en velen waren plots verdwenen. De dj hield het toen ook maar voor gezien, waardoor iedereen (behalve wij) zijn Ipod of telefoon in mocht pluggen en zijn of haar eigen muziek mocht draaien. In de stad werd het er niet heel veel beter op, want binnen no-time lagen er twee meiden op de grond die probeerden zoveel mogelijk haren van elkaar te verzamelen..

Omdat wij Nederlanders zijn en ook zullen blijven zitten we iedere maandag (of wat later als dat beter uit komt of als de WiFi niet meewerkt) voor de laptop gekluisterd om er toch achter te komen of boer Geert weer wat vrouwen ‘geproefd’ heeft en of boer Bertie nog een dag extra nodig heeft om haar dames wat beter te leren kennen. Wat zouden we toch zonder internet moeten..

Dan hebben we natuurlijk ook een onderzoek dat ik hier aan het uitvoeren ben en ik moet zeggen dat dat ook redelijk volgens planning verloopt. De eerste weken was het een beetje zoeken, omdat er vanuit de Universiteit alleen een idee is wat jij verder mag gaan uitwerken. Maar een paar weken later hebben we (ik, samen met een Amerikaan die van oorsprong uit Israël komt) toch van 36 dieren de nieren weten te verzamelen en wat bloed afgenomen om te testen op… Leptospirose. Van deze bacterie kunnen zowel mens als dier ziek worden, maar het probleem is dat de ratten, muizen en de hier welbekende possum hier vaak geen hinder van ondervinden en dus drager (kunnen) zijn. Het doel is dan ook om te kijken in hoeverre de dieren die ik gevangen heb drager zijn. Later wordt deze studie waarschijnlijk groter opgezet door iemand die daar meer tijd voor heeft. We zijn vandaag begonnen met testen dus de resultaten zullen de komende weken bekend worden!

De dieren die nu in mijn database zitten zijn voornamelijk possums. Deze eigenaardige dieren leven vooral ’s nachts en ze zijn gek op appels. Daarom probeer ik ze dus met appels te vangen. Voor de veterinaire geïnteresseerden onder ons: deze dieren hebben een cyclus van 26 dagen, maar het jong wordt al na 18 dagen geboren en weegt dan ongeveer 0.2 gram. Daarna kruipt het zo snel mogelijk naar de buidel van de moeder en wordt daar permanent gezoogd voor ongeveer 70 dagen. Wanneer het groter wordt gaat het steeds vaker een kijkje buiten de buidel nemen en op 170 dagen gaan ze op eigen houtje verder.
De dieren zijn ooit vanuit Australië naar Nieuw-Zeeland geïmporteerd en aangezien er geen natuurlijke vijanden zijn op dit (ei)land, is het uitgegroeid tot een type ongedierte. Grappig detail is dat dieren nu weer terug worden geplaatst naar Australië, omdat ze daar weer bijna uitgestorven zijn.

Afijn, ik kan hier nog een tijd over doorgaan, maar ik heb beloofd het kort te houden. Mijn plannen voor de komende weken zijn nog ruim twee weken testen uitvoeren op de universiteit van Massey. Dan gaan Tom en ik naar het noorden van het Noordereiland voor zo’n 10 dagen om wat rond te reizen. Ik zwaai Tom uit op het vliegveld van Auckland voor zijn reis naar Nederland en zelf vlieg ik weer terug naar Palmy waar ik mijn onderzoek afrond met een presentatie en (hopelijk) het verslag. Dan vlieg ik weer terug naar Auckland om mijn auto op te halen en ga ik een weekje met een Nederlandse dierenarts mee. Als dat allemaal achter de rug is zal ik Ronald van het vliegveld halen en gaan we met onze Herman nog drie hele mooie weken tegemoet, alvorens we weer naar ons kikkerlandje terugvliegen om vrienden, familie en geliefden weer op te zoeken!

Dit is het voor nu wel zo’n beetje, bedankt dat je de tijd genomen hebt om dit door te lezen en wellicht dat ik binnenkort nog een verslag schrijf, maar ik beloof niks;)